Główna część wystawy to fotograficzne formy prezentowane na tkaninach, które wprowadzają widza w niecodzienny dialog między tym, co materialne, a tym, co duchowe. Autorka Anna Plewka wplata w swoje prace nie tylko kolory i kształty, ale także emocje, które rozchodzą się po powierzchni dzieł niczym fale rezonansu. Kontrastujące elementy – od intensywnych, niemal eksplodujących kolorów po stonowane półtony – tworzą iluzję głębi i ruchu, a delikatność materiału nadaje całości niezwykłej lekkości. Każdy skrawek przestrzeni zdaje się tętnić własnym życiem, a napięcie między poszczególnymi elementami jest niemal namacalne. To napięcie tworzy niepowtarzalną atmosferę, która angażuje zarówno zmysły, jak i wyobraźnię odbiorców, zachęcając do refleksji nad granicami przestrzeni i czasu.

Jednym z elementów, które wyróżniają tę wystawę, jest wykorzystanie tkanin jako medium. Półprzezroczyste fotografie, niczym wspomnienia, delikatnie zakrywają i odkrywają fragmenty świata, tworząc wielowarstwowe struktury, które przenikają się nawzajem. Te półprzezroczyste warstwy są jak metafora czasu – niektóre elementy są widoczne tylko częściowo, inne zasłaniają pęknięcia i rysy, ukazując jednocześnie harmonię i chaos. To obrazy pełne sprzeczności – są płaskie, a jednak wydają się głębokie, są nieożywione, ale pulsują życiem. W ten sposób autorka bada granice między tym, co materialne, a tym, co metafizyczne.

W ramach wernisażu zaprezentowane zostaną także inne formy artystycznego wyrazu. Pięciominutowa animacja Aleksandry Chrapowickiej „Materia ożywiona i statyczna” stanowi hołd dla natury, szczególnie dla wody i nieba – dwóch żywiołów, które towarzyszą człowiekowi od zawsze. Film, wykonany w technice płaskiej animacji, łączy w sobie zdjęcia morza i chmur z miejskimi pejzażami, w tym fragmentami industrialnych przestrzeni. Tę plastyczną podróż dopełnia muzyka Szymona Komorowskiego, którego utwór „Fields II C” wprowadzi widzów w przestrzeń surowych brzmień inspirowanych audiosferą miejską.