– Miałem to szczęście, że urodziłem się w Brzezinach, do stolicy województwa łódzkiego mieliśmy 19 kilometrów, a do stolicy województwa skierniewickiego – 49. Kocham to miasto i będę kochał zawsze – przyznał przed skierniewiczanami. – Swoje dzieciństwo wspominam jako idyllę, bo chyba nie można wymarzyć sobie lepszego miejsca, kiedy mieszka się w pałacu, z wieloma rodzinami, gdzie jest mnóstwo dzieci, psów, kotów, na granicy wsi i miasta, ale też z różnymi pięknymi zakamarkami – żartował.

Aktor przyznał, że jego wielkim marzeniem w dzieciństwie było muzykowanie i usilnie dążył do jego spełnienia.

– Początki moich artystycznych zainteresowań, to jest to rzecz niezwykła. Na strychu pałacyku, w którym mieszkałem z rodziną pewnego razu natknąłem się na fortepian, właściwie jego pozostałości – samo pudło i struny. Instrument nie miał nóg ani klawiatury, a mimo to grał, a grał jak harfa. Kiedy po latach opowiedziałem tą historię Stanisławowi Radwanowi, kompozytorowi, z którym współpracuję już od ponad 30 lat, powiedział: „wiesz Zbyszku, moim zdaniem to była taka inicjacja artysty”. Od tego momentu miałem wielką ochotę grania na fortepianie i moja przygoda z muzyką wciąż trwa – opowiadał.