Andrzej Kostusiak, znany w Skierniewicach pasjonat historii i kolekcjoner, w końcu nie wytrzymał i postanowił wszem wobec i każdemu z osobna uświadomić, jak było naprawdę. Po wielu miesiąca pracy i szperania po archiwach, wyszła książkowa publikacja „Dlaczego Sobediany...”.

Publikacja jest jednym wielkim dowodem na to, że prawidłową jest nazwa Sobediany. I żadna inna. Wskazują na to historyczne plany miasta, wypisy z książki meldunkowej pobliskiego domu hutników, kenkarty niemieckie, książka telefoniczna czy wreszcie przedwojenny zeszyt ze sklepu spożywczego Aleksandry i Feliksa Plichtów, a w nim zapiski na temat zakupów dokonywanych przez okolicznych mieszkańców z ulicy Sobediany. No i nekrologi zmarłych mieszkańców tej ulicy z 1929 i 1944 roku.

Dopiero w 1951 roku członkowie Miejskiej Rady Narodowej zorientowali się, że Sobediany jak nic nadają się na uhonorowanie „bohatera obecnej epoki” (autentyczny zapis treści uchwały) i zmienili nazwę ulicy na Ludwika Waryńskiego. A że zbyt krótka ulica Sobediany – biegnąca od przejazdu kolejowego na ulicy Kościuszki za obecną ulicę Sierakowicką za drugim przejazdem – mogłaby uhonorować Waryńskiego jakby mniej, przedłużono ją o ulicę Ławki.

– Nigdy nie prowadziliśmy badań, skąd wzięła się nazwa Sobediany i jaka jest prawidłowa – przyznaje Anna Majda Baranowska, długoletnia dyrektorka Izby Historii Skierniewic. – Myślę, że warto wrócić do historycznych nazw skierniewickich ulic, choćby w formie uzupełnienia obecnych nazw – uważa.