(Łukasz Saptura)
Skierniewicka statua świętego Jana Nepomucena, jak zauważa historyczka sztuki Maria Anacka-Łyjak, była już obecna na cmentarzu procesyjnym św. Jakuba w 1825 roku. Przez lata stała się integralną częścią lokalnej historii, a jej przemieszczenia i losy ściśle splatały się z dziejami Skierniewic.
Według niepotwierdzonych historycznie źródeł, fundatorem rzeźby miał być biskup Antoni Ostrowski w XVIII wieku, co czyniłoby ją jedną z trzech pierwszych figur sakralnych w mieście, obok Najświętszej Marii Panny i świętego Floriana.
Z czasem, jeszcze przed 1856 rokiem, figura została przeniesiona na teren przy moście na wschodniej odnodze Skierniewki, pomiędzy ogrodem pałacowym a folwarkiem prymasowskim. To miejsce, zgodne z patronatem świętego Jana Nepomucena – stróża mostów i przepraw, wydawało się bardziej odpowiednie, szczególnie że wierni liczyli na jego opiekę przed powodziami i wylewami rzeki.
Jednak w czasie niemieckiej okupacji w 1943 roku, doszło do kolejnej zmiany lokalizacji rzeźby. Mistrz murarski Karol Ostrowski, działając na polecenie okupantów, przeniósł figurę na teren cmentarza przy kościele św. Jakuba. Koszt tego przedsięwzięcia wyniósł 2545 złotych, a rachunki pochodzące z tej operacji przetrwały do dziś jako świadectwo tego wydarzenia.
W 1982 roku do cokołu pomnika wmurowano nową tablicę z napisem „Św. Janie Nepomucenie, broń nas przed niesławą w życiu i wieczności”, podkreślając w ten sposób nie tylko duchową, ale i symboliczną rolę tej figury w życiu mieszkańców.
Postać Jana Nepomucena ma szczególne znaczenie w tradycji chrześcijańskiej, a jego historia jest nieodłącznie związana z poświęceniem i wiernością kapłańskiej przysiędze. Urodzony około 1340 roku w Czechach, Jan Nepomucen od najmłodszych lat był oddany służbie Bogu. Jego rodzice przypisywali cudowne wyleczenie syna modlitwom, co zaważyło na jego przyszłym powołaniu. Studiował teologię oraz prawo kanoniczne na Uniwersytecie w Pradze, a po święceniach kapłańskich został mianowany kanonikiem katedry św. Wita w Pradze.
Figura skierniewicka, podobnie jak inne rzeźby św. Jana Nepomucena, posiadała charakterystyczne atrybuty. Trzymany krucyfiks, który odnosi się do jego duchowego oddania. Pięć gwiazd symbolizuje cudy, które towarzyszyły jego śmierci. Tych dzisiaj nie widać na skierniewickiej figurze, ale można przypuszczać, że w pierwotnej wersji je posiadał.
Jak oceniasz ten artykuł?
Głosów: 6
0Komentarze
Portal eglos.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść wpisu. Wpisy niezwiązane z tematem, wulgarne, obraźliwe lub naruszające prawo będą usuwane. Zapraszamy zainteresowanych do merytorycznej dyskusji na powyższy temat.
Święty Janie ora pro nobis.