– Mówiąc wprost, pojechałem na koniec świata. I był to, jak dotąd, wyjazd mojego życia – przyznaje w rozmowie z eglos.pl Przemysław Matuszewski.

Zanim stanął w ringu, spakował sportowe torby, pożegnał rodzinę i – jak sam mówi – to właśnie rozłąka z najbliższymi okazała się najtrudniejsza. Już sama podróż do Brisbane była sprawdzianem wytrzymałości.

– W samolocie spędziłem około 14 godzin, z przesiadką w Dausze. Do tego zmiana stref czasowych… Dlatego poleciałem kilka dni przed rozpoczęciem imprezy, choć i tak to był zbyt krótki czas na aklimatyzację – tłumaczy zawodnik.

– Jeśli jeszcze kiedyś będę walczył w miejscu oddalonym o kilka stref czasowych, polecę przynajmniej pięć dni wcześniej. W Australii budziłem się o drugiej w nocy, nawet tuż przed walkami. Dopiero pod koniec pobytu organizm się ustabilizował – dodaje.

Przyjechałem, zobaczyłem i zwyciężyłem. Chyba tak najkrócej mógłbym opisać swój występ w Brisbane.

Przemysław Matuszewski

Amatorskie mistrzostwa świata federacji ISKA to największe na świecie wydarzenie tego typu w sportach walki. Na arenach rywalizowano m.in. w Muay Thai, K1, MMA i Karate. Do Australii przyjechali zawodnicy z 18 krajów. Polskę, oprócz Przemysława Matuszewskiego, reprezentowało jeszcze sześciu zawodników.

Skierniewiczanin stoczył dwie walki w formule K1. W pierwszej pokonał Australijczyka na punkty, w finale zmierzył się z reprezentantem Mongolii.

– Miałem trudne chwile przed finałem, w szatni. Właśnie wtedy, gdy najbardziej potrzebowałem wsparcia, rodzina była dla mnie ogromnym oparciem. Wiedziałem, że nie jestem sam – wspomina Matuszewski.

Walka finałowa zakończyła się efektownym nokautem w trzeciej rundzie.

Po zwycięstwie znalazł się czas, by poznać codzienne życie i kulturę mieszkańców Antypodów. Matuszewski kilkakrotnie spotykał się z Polonią z Brisbane.

– To wspaniali, pozytywni ludzie. Bardzo nam pomagali, kibicowali przez cały czas, byli obecni w hali podczas mistrzostw – mówi zawodnik.

Nie zabrakło też zabawnych momentów.

– W drodze powrotnej miałem śmieszną sytuację na lotnisku. Pas mistrzowski nie mieścił się w walizce, więc niosłem go przewieszony przez ramię. Ludzie zaczepiali mnie, pytali, za co dostałem pas, gratulowali i prosili o wspólne zdjęcie – opowiada.

Matuszewski nie ukrywa, że to jeden z najważniejszych wyjazdów w jego sportowym życiu. Na razie nie zdradza kolejnych planów, ale jedno jest pewne – na tym nie zamierza poprzestać.